Ölüm

Ve o son darbe..Bir zamanlar yaşayan, düşünen ve hisseden biri daha bir et yığını olarak hayatına veda etmişti. Yeterince iyi düşünseydi, ona; bu toprakların en iyi kılıç ustasına karşı çıkmaz, istediğini verirdi. Ama şimdi yaptığı hatadan dolayı değersiz ailesi de onun gibi yok olacaktı...

Çok fazla gereksiz insan vardı ve gereksiz yere yaşayıp anlamsızca ölüyorlardı ona göre. İnsanlar etraflarına acıdan ve yıkımdan başka bir şey getirmiyorlardı ve buna bir son verilmesi lazımdı. Ya da bu kendisine söylediği nedendi insanları öldürmesinde. Çoğu insanı gereksiz bulurdu ve gereksizliğe, işe yaramamazlığa tahammülü yoktu. Kendi yaşamları için etrafına anlamsızca zarar veren canlılara tahammülü yoktu. Bunu anladığından beri kılıcıylaydı ve bunu anladığından beri can alıyordu; gereksiz canları. Aslında sıkılıyordu, içindeki boşluk ne kanla, ne de anlamsız hayatları yok etmekle dolmuyordu. Başka duygular da olmalıydı, çocukken hissettiği duygular gibi. Ama kendisine bu duyguların daima zayıflık olduğu söylenmişti. Hayır! Zayıflığa tahammül edemezdi. Hiçbir zayıf korunmayı hak edecek güzellikleri koruyamazdı, hiçbir zayıf sevdiklerini gözetemezdi.

Kılıcındaki kanı silip etrafına bakındı, sinirden kırmızı gördüğü yerler tekrar normale dönüşüyordu. Güzeller güzeli bir mekan zalimce katledilmişti sırf yerleşmek için. Bir anda bir yaş geldi gözünden...


♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

Rüzgarın da etkisiyle yapraklar uçuşup görüş alanını bulandırdı.Yapraklar ve tüyler...Karşısındaki nesnenin sadece görüntüsünü değil kokusunu da algılıyordu, ama daha fazlası da vardı, onun ruhunu hissediyordu.

İlk hamle izin verdiği gibi rakibinden geldi. Sesi bu yapraklı ortamda duyulmayan birkaç adımın ardından, kulakları tırmalayan kılıçların kavuşma gülürtüsü, ardından yine sessizlik.İkisi de birbirini tartmaktaydı. Bu sırada farklı bir his yakaladı benliğinde, rakibi kendi özüne ulaşmaya çalışıyordu. İzin verdi...

Yerdeki kan gölünün üstüne birkaç tüy daha düştü....Savaş sırasında yapılacak en büyük hatayı yapmıştı rakibi, dikkatinin başka bir yere vermişti. Yerdeki görüntüye bakıp bir an için üzüldü...Güzeller güzeli bir varlıktan geriye de bir et yığını kalmıştı, et, tüy ve kan yığını...Ve o yığını yanaklarından dökülen bir damla yaşla kutsadı...

Yapılacak başka işleri vardı, yok edilmesi gerekenler vardı. Yeni hedefi krallıktı-sözüm ona kutsal krallık...

Fatih Tepgeç